Thai translation
Title
逛街Summary
马上就是好朋友王丽的生日了,汉生在乐乐的带领下,开始寻找王丽的生日蛋糕。可是......他们是找到蛋糕了吗?Content
汉生:乐乐,你说的那个蛋糕店在哪儿啊?怎么都是服装店啊?
乐乐:就在购物中心的二层。别着急,时间还早呢,先陪我去服装店逛逛。
汉生:我最怕陪女孩子逛街、逛商场了,逛起来没完没了的,特别恐怖!
乐乐:逛街嘛,当然要慢慢走、慢慢看、慢慢选。
汉生:要是真买点什么也就罢了,可常常是逛了半天,衣服、鞋子试了一堆,最后什么也不买。
乐乐:你们男人就是不懂得享受购物的乐趣。
汉生:错!我们懂得享受购物的乐趣,只是不懂得享受"只逛街不购物"的乐趣!
乐乐:这就是你们的可悲之处啊!花钱买东西谁不会?真正的乐趣在于购物的过程,也就是"逛",而不在于买了什么。用最少的钱获得最大的乐趣,这才是最高的境界!
汉生:那简直就是浪费时间嘛!我都是先想好自己要买什么、哪里有卖的,然后就直接跑到那个地方买,买了赶紧走。像你们逛来逛去又不买,又累又无聊。
乐乐:这你就不懂了。女人逛街,就像男人看球。你们熬夜看球赛,自己也不上场,还跟着大呼小叫的,怎么不觉得无聊不觉得累?
汉生:这两者怎么能比呢?
乐乐:怎么不能比?都是一种爱好、一种休闲方式,也可以说是一种宣泄的方式。
汉生:咳,你说得还头头是道的。
乐乐:行了行了,别说这个了。快来帮我看看这件衣服怎么样,不错吧?
汉生:不错,挺适合你的。
乐乐:好,那就买这一件了。
汉生:你不是说只逛不买吗?
乐乐:该出手时就出手!女人的心思你永远都不懂!
汉生:你还记得咱们是来干什么的吗?该去订生日蛋糕了!
乐乐:差点儿把正事儿忘了!快走,一会回来继续逛。
Lesson Title:
เดินเล่น/ช็อปปิ้ง
Lesson Summary:
ไม่ทันไรก็ถึงวันเกิดของหวังลี่แล้ว ฮั่นเซิงกับเล่อเล่อ เริ่มต้นเสาะหาเค้กวันเกิดของหวังลี่ แต่ว่า....พวกเขาหาเค้กเจอไหม
Lesson Content:
ฮั่นเซิง: เล่อเล่อ ที่พูดถึงร้านเค้กร้านไหนอยู่ที่ไหนหละ ทำไมล้วนแต่เป็นร้านขายเสื้อผ้่า
เล่อเล่อ: อยู่ที่ชั้นสองใจกลางเมือง อย่ารีบร้อน เวลายังเหลืออีกเยอะ ไปเป็นเพื่อนฉันช็อปปิ้ง
ฮั่นเซิง: ฉันละกลัวจริงๆไปเป็นเพื่อนผู้หญิงเดินเล่น เดินร้านค้า เดินแล้วไม่รู้จักจบจักสิ้น น่ากลัวจริงๆ
เล่อเล่อ: เดินเล่น ต้องค่อยๆเดิน ค่อยๆดู ค่อยๆเลือก
ฮั่นเซิง: ถ้าหากซื้ออะไรก็เท่านั้น เดินไปครึ่งวัน เสื้อผ้า รองเท้าสวมแล้วกองเป็นภูเขา สุดท้ายก็ไม่ซื้อ
เล่อเล่อ: พวกผู้ชายไม่เข้าใจหรอกว่า การช๊อปปิ้งคือความสุขอย่างหนึ่ง
ฮั่นเซิง: ผิดแล้ว ทำไมจะไม่เข้าใจการซื้อของคือความสุขอย่างหนึ่ง เพียงแต่ไม่เข้่าใจคำว่าเพลิดเพลินคือ เพียงแต่เดินเล่นไม่ซื้อของ
เล่อเล่อ: พวกเธอนี่น่าเศร้าจริงๆ จับจ่ายสิ่งของใครบ้างหละที่ไม่เป็น ความสุขที่แท้จริงเป็นขั้นตอนของการช๊อปปิ้ง ก็คือ การเดินเล่น แต่ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่าต้องซื้ออะไร ใช้เงินที่น้อยที่สุด จับจ่ายสิ่งของ
ฮั่นเซิง:แบบนี้เรียกว่าเป็นการสิ้นเปลืองเวลา ฉันล้วนคิดก่อนว่าตัวเองต้องการซื้อของอะไร ที่ไหนมีขาย หลังจากนั้นก็ตรงไปสถานที่ซื้อ ซื้อแล้วก้อรีบกลับ มองพวกคุณเดินไปเดินมาทั้งไม่ซื้อ ทั้งเหนือยทั้งน่าเบื่อ
เล่อเล่อ: คุณนี่ไม่เข้าใจจริงผู้หญิงช๊อปปิ้ง ก็คล้ายกับพวกผู้ชายที่ดูบอลนั่นแหละ อดหลับอดนอนดูแข่งบอล ตัวเองก็ไม่ได้ลงสนาม ยังร้องตะโกนโวกเวก ไม่รู้สึกหรอว่ามันทั้งน่าเบื่อ
ฮั่นเซิง: สองอย่างนี้จะไปเปรียบเทียบกันได้อย่างไร
เล่อเล่อ: ทำไมจะเปรียบเทียบไม่ได้ ล้วนแต่เป็นงานอดิเรกชนิดหนึ่ง ซึ่งก็เป็นวิํธีการระบายออกอีกชนิดหนึ่ง
ฮั่นเซิง: เฮ้อ คุณพูดมาก็มีเหตุผล
เล่อเล่อ: พอแล้ว พอแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย รีบมาช่วยฉันดูสิเสื้อตัวนี้เป็นยังไงบ้าง ไม่เลวใช่ไหม
ฮั่นเซิง: ใช้ได้ เหมาะกับคุณ
เล่อเล่อ:ดี งั้นฉันเอาตัวนี้
ฮั่นเซิง: คุณพูดไม่ใช่เหรอว่าเดินเล่นไม่ซื้อของ
เล่อเล่อ: ถึงเวลาหยิบก็ต้องหยิบ ความคิดของผู้หญิงคุณไม่มีทางเข้าใจตลอดกาล
ฮั่นเซิง: เธอยังจำได้ไหมพวกเรามาทำอะไร ต้องไปจองเคกวันเกิด
เล่อเล่อ: เกือบลืมเลย รีบไปเถอะ อีกสักพักกลับมาเดินเล่นต่อ
: David_au At 12/29/2011 3:03:00 AM